اوایل دوره خودروسازی، ماشین برای پولدارها یک بازیچه محسوب می‌شد و از دسترس مردم عادی دور بود. اما هنری فورد اعتقاد داشت که خودرو یک نیاز است، پس عهد کرد ماشینی برای خیل کثیری از افراد بسازد. «این ماشین هم به قدر کافی بزرگ برای یک خانواده و هم به قدر کافی کوچک برای استفاده شخصی است، با بهترین مواد و توسط بهترین کارگرانی ساخته می‌شود که به کار گرفته می‌شوند، و البته با ساده‌ترین طراحی که مهندسی نوین می‌تواند فراهم کند. اما قیمتش به قدری پایین خواهید بود که هر فردی با یک دستمزد خوب قادر است مالکش بشود و با خانواده‌اش از آن لذت ببرد.».
هنری فورد با این عقیده دنبال تأمین‌کنندگان و موادی رفت که بتواند مدل تی را در تعداد زیاد تولید کند و قیمتش قابل قبول بشود. همان سال اول، بیشتر از ده هزار از این مدل فروحته شد. تا 1927 که تولید فورد مدل تی متوقف شد، قیمتش از 850 دلار به 300 دلار رسیده بود.
سال 1909 سال این حرف فورد بود که «هر مشتری می‌تواند ماشینش را هر رنگی که دوست دارد بگیرد، و تا اون وقت رنگ ماشین سیاه است.» البته در واقع تنها رنگی که نمی‌شد خرید سیاه بود. می‌توانستی خاکستری، سبز، آبی یا قرمز بخری، تا 1913 که فورد تک‌رنگ شد. فورد مدل تی بین سال‌های 1913 تا 1923 پرفروش‌ترین خودرو در بریتانیا بود و تا 1924 بیش از 94 درصد قطعاتش همان‌جا ساخته می‌شد.
داستان‌های بیشتری درباره‌ی فورد و مدل تی
