روز: 18 آبان 1399 (فرمت تاریخ آرشیو روزانه)

اتفاقی که هم زمان در حال رخ دادن است. صادرکننده کم اظهاری می کند و وارد کننده بیش اظهاری، هر دو هم یک هدف دارند؛ می خواهند تفاوت قیمت ارز نیمایی و بازار آزاد نصیب خودشان شود. صورت مسئله حاکی از تخلف و دور زدن قانون است. اما چرایی آن جای تامل دارد… دولت به صراحت می گوید: ارز صادر کننده مال دولت است. خوب این ارز که با دانش، کوشش و سال ها تلاش و البته استفاده از امکانات

این اصل در اداره یک خانوار یک نفره، یک کسب و کار کوچک، یک کشور و حتی کل جهان کارساز است. اگر با این فرمان زندگی کنیم و جهان را اداره کنیم. نه فقر و نه جنگ بروز نخواهد کرد. اختلاسی صورت نمی گیرد. کسی از گرده دیگری تسمه نمی کشد. اما انسان زیاده خواه، عجول و حسود نمی تواند چنین زندگی کند. پول، چک، سفته، بانک، بورس و هزار کوفت دیگر خلق می کند. آن قدر پیچ و تاب،

واقعیت این است که پس از جنگ های جهانی اول و دوم به وضوح معلوم شد مردم جهان دیگر پیاده نظام نبردهای خونین نخواهند شد. آن ها خواستند تا فرماندهان نظامی جایشان را به مردان سیاست بدهند. سیاست‌مداران پس از جنگ جهانی دوم به یک نوع نظم بین المللی روی آوردند تا در سایه آن قدرت های بزرگ بتوانند سهم بیشتری از رفاه را برای مردم خودشان و هم پیمانان خویش طلب کنند. به وضوح جهان تقسیم شد. این نظم

مجله فوربس برپایه روال سال های گذشته 200 شرکت برتر در جهان را بررسی کرد.. نتایج بدست آمده به صورت معناداری نشان می‌دهد کسب و کارهای مبتنی بر فن آوری به صورت جهشی خود را در میان 100 شرکت برتر جهان جای داده‌اند.البته مجله فوربس یک مبنای اساسی سنجش خودش را حضور شرکت‌های و عملکرد آنها در ایالات متحده قرار می‌دهد. درآمد و سود ناخالص 2 مولفه دیگر سنجش مجله فوربس است. برخی شرکت‌ها که برای نخستین بار در رده