طراحان این خودرو به عنوان مارک اولین مدل این محصول، می‌خواستند «اسپوتنیک» را در یاد بیاورند: اولین ماهواره مصنوعی‌ای که شوروی ماه قبلش به فضا فرستاده بود. پس «ترابانت» به معنی ماهواره یا همنشین از زبان آلمانی میانۀ بالا انتخاب شد.
اولین ترابانت یعنی پی50 یک موتور 500 سی‌سی 2سیلندری داشت که توانایی‌اش فقط 18 اسب بخار بود. موتور این خودرو بسیار دودزا بود و منشأ جدی آلودگی هوا به شمار می‌آمد. به لحاظ طراحی، ترابانت یک خودروی کهن‌الگویی اروپای شرقی بود: کوچک، صندوقی و شکننده در ظاهر. البته با وجود اینکه این خودرو سبک و قدرت خاصی نداشت، اسپوتنیک و بعدی‌هایش برای شهروندان آلمان شرقی و کشورهای بلوک شوروی دردسترس بودند.
تولید ترابانت با شاسی یک‌تکه و همان طراحی اولیه تا 1991 ادامه داشت و به حدود سه میلیون و صد هزار دستگاه رسید. تولید این خودرو در انحصار دولت بود پس خرید آن ده سال طول می‌کشید. زمان انتظار خریداران در آلمان شرقی تا 13 سال هم می‌رسید و بستگی به نزدیکی‌شان به پایتخت یعنی برلین داشت. قیمت رسمی ترابانت 7 هزار و 450 مارک با نسبت تقاضا به عرضۀ 43 در سال 1989 بود. قیمن یک ترابانت دست‌دوم در بازار آزاد تا دو برابر قیمت یک خودروی نو می‌رسید.
این خودرو تبدیل به نماد اقتصاد ایستای آلمان شرقی پیشین و فروپاشی بلوک شرق شده است.
