به گزارش «قطعات خودرو» :
تحریم واژه ای نام آشناست که مردم ایران به خوبی آن را می شناسند بخصوص پس از پیروزی انقلاب اسلامی که آمریکا تاب دیدن کشوری مستقل، آزادیخواه، ضد استعمار و ضد استبداد را نداشت. خواسته اش واضح و روشن بود ادامه تاراج نفت ایران و از بین بردن منافع مردم صرفا در قبال تامین منافع پادشاه وقت، برای تضمین حکومت ظلم و استبداد شاهنشاهی، اما مردم با قیام تاریخی خود به رهبری امام خمینی(ره) نشان داد نظامی را می خواهد که شعارش استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی باشد. آمریکا که عرصه را پس از تسخیر لانه جاسوسی، توسط دانشجویان پیرو خط امام تنگ می دید، تنها راه انتقام از ملت ایران انقلاب اسلامی را اعمال تحریم‌های بی رحمانه و ظالمانه می‌دید برای همین دست به رفتار های جنون‌آمیز و ضد حقوق بشری زد.
اکنون همین آمریکا با ژست حقوق بشری و ریختن اشک های تمساح‌گونه، مدعی دفاع از مردم ایران در برابر حکومتی است که بر مبنای مردم سالاری دینی بنا شده بود. یادمان نرود آمریکا همان کشوری است که رتبه اول در بین کشورهای ناقض حقوق بشر را کسب کرد. باید اذعان کرد ایالات متحده در بحث تحریم ها برای ایران سنگ تمام گذاشته و از هر اقدامی برای به زانو در آوردن نظام مقدس جمهوری اسلامی مضایقه نکرده است. این در حالی است که نمی داند آیت الله خامنه‌ای، ملتش را با راهنمایی های دلسوزانه و حکیمانه به ساحل نجاتی خواهند رساند که مسافرانش درس مقاومت در برابر سلطه آمریکای زورگو را آموخته‌اند.
ایران سرافزار که به دنبال فتح قله‌های علمی و طی نموندن پیشرفت با اتکا به جوانان نخبه و انقلابی بود، پس از سال‌ها به فناوری صلح آمیز هسته‌ای پیدا کرد که تنها در انحصار قدرت های جهانی قرار داشت. نظام سلطه که از این اتفاق مهم ناخرسند بود با توسل به تروریست های منافق که دستشان به خون مردم آغشته است به جهانیان این گونه القا کنند که ایران به دنبال دستیابی به بمب هسته ای است اما پس از 12 سال ثابت شد انرژی هسته ای حق مسلم ماست و باید این فناوری صلح آمیز در کشورمان ماندگار شود.
در سال 1394 پس از سال ها مذاکرات فشرده توافق هسته ای ایران و 1+5 صورت گرفت که با تغییر دولت آمریکا دوام زیادی نداشت. شکست هیلاری کلینتون در انتخابات ریاست جمهوری قبلی آمریکا و روی کارآمدن دیوانه ای به نام ترامپ معادلات برای حفظ برجام را بهم زد. اگر بخواهیم به مقوله تحریم های اعمال شده علیه ایران در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما و دونالد ترامپ نگاه کنیم به وضوح این موضوع قابل مشاهده است که هر دو برای کشورمان سنگ تمام گذاشتند، بخصوص ترامپ صداقت را در کارش پیشه کرده بود و برخلاف دموکرات ها یکی نعل و یکی به میخ نمی زد. ترامپ که تضمین دور دوم ریاست جمهوری اش را در قمار بر سر تحریم های ایران می دید در این چهار سال جنون وار و آشکارا سونامی تحریم ها را علیه تهران راه اندازی کرد نتیجه پایانی آن این بود که مردم آمریکا به تحریم ها و تنش زایی با کشور هایی همچون ایران نه گفتند.
سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که رویکرد بایدن در قبال ایران و برجام چه تفاوت هایی با توافق هسته ای انعقاد شده در دوران اوباما دارد که خودش یکی از بازیگران اصلی آن بوده است آیا دموکرات ها رویکرد های اشتباه ترامپ در وضع تحریم های بی هدف و مغرضانه ادامه می دهند یا خیر؟
