ترامپ می گفت: اول آمریکا، اعمال تعرفه‌های گمرکی بر کالاهای خارجی، مقابله با پدیده‌ی مهاجرت‌های غیرقانونی، ایستادگی در برابر جهانی شدن، مبارزه با الیت‌های حاکم در واشنگتن و ما پلیس دنیا نیستیم فقط باید منافع آمریکا را دنبال کنیم.
این‌ها راهبردها و ارزش های حزب جمهوری خواه نیست بلکه اهداف و شعارهای ترامپی است که برچسب تندروی و پوپولیستی دارد اما با این حال 71 میلیون آمریکایی موافق آن هستند. بایدن 78 ساله فقط در پرتو ایجاد یک ائتلاف فراتر از حزب دموکرات توانست حدود 7 درصد بیش از ترامپ آرای مردمی را بدست آورد. پس اصلا بعید نیست چهارسال بعد بایدن 82 دوساله نتواند پیروزباشد و هم‌چنین شگفتی آور نخواهد بود اگر یک ترامپ دیگر روی کار بیاید. نکته حایز اهمیت این است که در میان رای دهندگان به ترامپ تنوع سنی، جنسی، قومیتی، طبقاتی و جغرافیایی مناسبی وجود دارد. شاید اگر در همین دوره ترامپ هم به اندازه بایدن بودجه تبلیغاتی داشت, می توانست همان 7 درصد در آرای مردمی را نیز بدست آورد.
نکته دیگر فاصله آرای الکترال بایدن با ترامپ است که متناسب با آرای مردمی نیست پس می توان گفت همان الیت های واشگتن( الیت؛ نخبگان و افراد دارای منزلت و قدرت سیاسی، اقتصادی و پایگاه فرهنگی و اجتماعی) نخواستند ترامپ بازهم روی کار باشند.
پیام انتخابات آمریکا برای ایران
خیلی صریح و واضح این است که هیچ توافقی با دولت بایدن ضمانت اجرایی بیش از دوره خودش ندارد مگر آن که به تصویب سنا برسد تا عهدنامه معتبر و الزام آور بین دو کشور باشد.
پیام دیگر آن است که چهره حکومت و مردم ایران نزد آمریکایی‌ها آن‌قدر زشت و ناخوشایند ترسیم شده است که افکار عمومی تحریم های فلج کننده اوباما و احیانا بایدن و فشار حداکثری ترامپ را می پذیرد. برغم این که ایرانیان بسیار خوشنامی در آمریکا و سایر کشورهای جهان زندگی می‌کنند. این وضعیت در پی بیش از چهل سال مخاصمه و قبل از آن مبارزه با رژیم شاه به عنوان دیکتاتور پیش آمده است. مردم آمریکا شناخت درستی از مردم و حکومت ایران ندارند. فقط اخباری می شنوند که حاکی از خفقان، تندروی و بی عدالتی در ایران است. از طرفی ایران جایگاه اقتصادی و سیاسی مهمی در مناسبات جهانی ندارد. بی اهمیت بودن و مشکل دار بودن ایران مرتباً به مردم آمریکا القاء شده است. اشغال سفارت آمریکا و گروگان گیری دیپلمات های آمریکایی، شعار مرگ بر آمریکا، آمریکا ستیزی، القائات گروهک منافقین در آمریکا در مورد اعدام ها در ایران و سمپاتی‌های فراریان از ایران در آمریکا همه یک چهره نا متناسب از ایران ساخته است. گرچه سخنرانی ها و مصاحبه های مقامات ایرانی در آمریکا خصوصا در یکی دو مورد بسیار روشنگرانه بود اما نمی توانست کافی باشد. دستگاه دیپلماسی ایران، نهاد رسمی فرهنگی ایران یعنی وزارت ارشاد به همراه سایر بخش ها باید برای ارائه حقیقت در مورد مردم و نظام اسلامی به مردم آمریکا برنامه ای چند ساله طراحی و اجراء کنند تا افکار عمومی در آمریکا بی واسطه با ایران امروز آشنا شوند. ما فرصت این کار را داریم. بخش بزرگی از مردم آمریکا با اصول، مبانی و ارزش های اسلامی ایرانی همراهی خواهند کرد و باب مفاهمه باز خواهد شد. ما نباید و نمی توانیم مردم و افکار عمومی جهان را بی اطلاع از جهان بینی خود بگذاریم. اسلام آن قدر جذابیت دارد که کافی است مفاهیم و ارزش های آن به گوش مردم جهان برسد. ابزارهای لازم نیز فراهم است کمی همت و برنامه ریزی می خواهد.
