شورلت ال کامینو یک پیک‌آپ سواری بزرگ بود که البته نتوانست بازار رنچارو را از آن خود کند و تولیدش دو سال بعد متوقف شد. تا آن روز بیش از 36هزار خودوری ال‌کامینو تولید شده بود. چهار سال بعد در 1964 دوباره ال‌کامینو به عنوان شاخه‌ای از سری شول جان گرفت. این سری از شورلت معمولاً به «خودروهای عضلانی» معروف بود. شولها خودروهای به‌روز و قدرتمندی بودند که انرژی جوانی را در دهه 1960 و اوایل دهه 1970 بازتاب می‌دادند. همین ظاهر بود که آن‌ها را پرفروش کرده بود. شولها در قالب سواری و واگن و کانورتیبل و سقف‌فلزی وارد بازار شدند و ال‌کامینو هم 1964 در قامت یک بارکش به بازار آمد. این دورۀ دوم ظهور برای ال‌کامینو موفق بود چون وسیله نقلیۀ جذابی برای گاوچران‌ها و اسب‌دوان‌های شهرنشین شده بود.
سومین نسل ال‌کامینو سال 1968 به بازار آمد. این خودرو با اینکه چهاردر شده بود از نسل قبلی‌اش سبک‌تر بود. تغییرات جدید این خودرو باعث جهش آن از یک خودروی باری به خودروی ورزشی شد. نسل چهارم ال‌کامینو در سال 1973 با بازطراحی اساسی توانست جایگاه خودروی سوپراسپرت شورلت را به دست بیاورد. سال 1978 پنجمین و آخرین نسل از ال‌کامینو کوچک‌تر شد و صافی و تیزی بیشتری در طراحی‌اش به چشم می‌خورد. ال‌کامینو امکان استفاده از موتور دیزلی اولدزمبیل را هم در کارنامه‌اش دارد. سال 1987، تنها سه سال بعد از آنکه تولید ال‌کامینو به مکزیکو رفت، با فروش زیاد پیک‌آپ اس10 شورلت، تولید ال‌کامینو هم متوقف شد.
