خصوصی سازی این دو خودروساز در شرایطی مطرح می شود که زیان های سنگین صدهزار میلیارد تومانی، ساختار های پیچیده سهام داری و مداخلات شدید سیاسی همچنان رفع نشده است.
شرکت ها و هلدینگ های اقتصادی و غیر مرتبط با تولید این خودروسازان از مشکلات اساسی است که خصوصی سازی با آنها مواجه است. حتی در زمینه سهامداران ما با بانک هایی مواجه هستیم که به ناچار در ازای بدهی خودروسازان سهامدار آن ها شده اند.
به عنوان مثال ۳ بانک در سال ۹۹ حدود ۸ درصد از سهام خودروسازان را در ازای بدهی آن ها از دولت دریافت کرده است و دولت اسم این واگذاری را خصوصی سازی می گذارند.
در جدول زیر میزان سهامی که در سال ۹۹ توسط دولت به بانک ها در ازای بدهی های خودروسازان داده شده، آمده است.
|
بانک تجارت
|
3.06%
|
|
بانک صادرات
|
3.36%
|
|
شرکت گروه مالی ملت
|
3.6%
|
مطابق جدول زیر هم ۲۵ درصد از سهام شرکت ایران خودرو در اختیار شرکت های وابسته به کروز یکی از قطعه سازان بزرگ است. سوال اینجاست که چرا شرکت های این چنینی با وجود زیان های هنگفت خودروسازان همچنان سهام خود در این شرکت ها را حفظ می کنند؟
|
تدبیر سرمایه آراد (وابسته به شرکت کروز)
|
15%
|
|
سپهر کیش ایرانیان (وابسته به شرکت کروز)
|
10%
|
نکته جالبتر این است که عبدالملکی وزیر سابق کار و رفاه اجتماعی در دو نامه به وزرای صمت و اقتصاد گفته بود که 8 درصد سهامی که در اختیار این وزارتخانه هست را به دلیل زیانده بودن نمی خواهد و درخواست عرضه این سهام را در راستای خصوص سازی کرد.
نکته عجیب بعدی این است که زیر مجموعه های شرکت های ابهاماتی که خودروسازان جزو سهامداران خودروسازان هستند. به عنوان مثال شرکت گسترش سرمایه گذاری ایران خودرو، 10.59 درصد از سهام این خودروساز را در اختیار دارد.
حالا در این شرایط به نظر نمی رسد بخش خصوصی با در نظر گرفتن وجود چنین مشکلاتی در ساختار سهامداری و البته زیانده بودن این شرکت ها، تمایلی به سرمایه گذاری در این بخش داشته باشد.
