به گزارش « قطعات خودرو» به نقل از قطعه نیوز: تجمیع قطعه‌سازی‌های کوچک موضوعی است که چندین بار از زبان مسئولان شنیده شده است و در سال‌های پیش در مواردی هم به اجرا رسیده است.
هفته گذشته نیز در جلسه کمیسیون حمایت تولید ملی با فعالان صنعت خودرو، منوچهر منطقی دبیر ستاد توسعه فناوری‌های حوزه فضایی و حمل و نقل پیشرفته، بار دیگر به این موضوع اشاره کرد و گفت که اگر مجموعه‌های قطعه‌سازی که فناوری پایین دارند با یکدیگر تجمیع شوند، با سرمایه‌گذاری مناسب می‌توانند قیمت تمام شده کمتری داشته باشند.
باید دید این تلفیق چقدر می‌تواند مورد استقبال قطعه‌سازان قرار بگیرد و چه مزایا و معایبی برای این قشر از سازندگان دارد.
محمود عبدالخاقی عضو سابق هیات‌مدیره انجمن قطعه‌سازان در این باره گفت: تجمیع قطعه‌سازان کوچک کار مفیدی است، چراکه می‌تواند در کاهش هزینه‌های سربار ساخت قطعه بسیار موثر باشد.
عبدالخالقی ادامه داد: تجمع قطعه‌سازانی که فاقد فناوری پیشرفته هستند، مزایای زیادی دارد. وقتی قطعه‌سازان کوچک زیرمجموعه قطعه‌ساز بزرگ قرار می‌گیرند، از نظر مالی فواید بسیاری نسیب آنها می‌شود وهزینه‌هایی مانند حمل و نقل و… کاهش پیدا می‌کند، چراکه تمامی هزینه‌ها در یک نقطه متمرکز می‌شود.
به گفته این قطعه‌ساز، در تجمیع چند قطعه‌ساز، وجود آزمایشگاه برای هر واحد تولیدی الزامی نیست و همه آنها می‌توانند از امکانات اشتراکی استفاده کنند که هزینه‌های تولید را به شدت کاهش می‌دهد. به علاوه این‍‌‌که هزینه‌های دیگری مانند طراحی و مهندسی نیز کاهش پیدا می‌کند.
محمود عبدالخالقی بیان کرد: تجمیع قطعه‌سازان کوچک، در بحث تحقیق و توسعه نیز اثرات زیادی خواهد داشت و باعث افزایش مطالعات با هزینه‌های کمتر خواهد شد، در نتیجه دانش قطعه‌سازان کشور را به روز نگه خواهد داشت.
شکست طرح تجمیع قطعه‌سازان در سال‌های گذشته
طبق نظر این عضو سابق هیئتمیره انجمن قطعه‌سازان، سیاست تجمیع قطعه‌سازان کوچک، کار بسیار خوبی است، اما اجرایی شدن آن به نحو مطلوب، یک شرط دارد و آن هم ایجاد فرهنگ لازم برای مشارکت است.
عبدالخالقی عنوان کرد: متاسفانه در کشور ما چنین اقداماتی با مشکل فرهنگی روبه‌رو خواهد بود، به این صورت که وقتی برای مثال ۱۰ کارخانه تجمیع می‌شوند، شرکت بزرگ‌تر در همه امور شرکت‌های زیرمجموعه اعمال نفوذ می‌کند.
وی افزود: زمانی که تجمیع صورت می‌گیرد و قطعه‌سازها زیرمجموعه یک شرکت بزرگ قرار می‌گیرند، از آنجا که شرکت بزرگ‌تر، قدرت مالی و نفوذ بیشتری دارد، به زیرمجموعه خود به چشم ارباب و رعیت نگاه می‌کند.
به گفته این فعال باسابقه صنعت قطعه‌سازی، مشابه همین اقدام حدود ده سال پیش انجام شد و بعضی شرکت‌های بزرگ، تعدادی از قطعه‌ها را با کمک قطعه‌سازان کوچک به عنوان زیرمجموعه خود، تولید کردند، اما به دلیل وجود نگاه از بالا به قطعه‌سازان کوچک، موضوع منتفی شد.
وی اظهار داشت: تجمیع قطعه‌سازان در کشورهای پیشرفته انجام شده است و کمپانی‌های زیادی با هم شراکت دارند و به صورت یک مجموعه واحد درآمده‌اند اما در ایران این کار هنوز نیاز به فرهنگ‌سازی دارد.
وی بیان کرد: برای رسیدن به فاز اجرا در چنین طرح‌هایی، از الان باید اقدامات لازم را شروع کرد تا در ده سال آینده به نتیجه دلخواه برسیم. همچنین باید ببینیم هنگام اجرا چه اساسنامه‌ای و با چه محتوایی تدوین می‌شود و چه مواردی را در نظر خواهد گرفت.