روز کارگر و صدها سوال بی‌جواب

غم نان اگربگذارد….

روزگاری بود که با شنیدن نام کارگر فقط تصویری از کارگران ساختمانی یا کارگرانی که در معدن کارمی‌کردند در ذهنمان مرورمی‌شد و کمتربه کارگرانی که این روزها نام کولبر را یدک می‌کشند یا کودکانی که سر چهارراه ها از فرط خستگی رنگ به چهره ندارند و یا حتی زنانی که در خانه‌های مردم کارمی‌کنند واز سختی‌ کار نای ایستادن ندارند فکرمی‌کردیم. اما در این روزگار نامراد که هر روز وضعیت اقتصادی و معیشتی خانواده ها سخت‌ترمی‌شود و تورم و گرانی عرصه را برایشان تنگ و تنگترمی‌کند همه اعضای خانواده مجبوربه کارکردن هستند واز آنجا که وضعیت اشتغال اسفناک است مجبورند به مشاغل کاذب و در خوش بینانه ترین حالت به کارگری روی بیاورند.

تعارف که نداریم.سالی یک بار به یادشان می‌افتیم و با سرو صدا و بوق و کرنا از آنها یاد می‌کنیم و شاید کمتر بدانیم که 364 روز دیگرسال چه سختی‌هایی می‌کشند.

در روز کارگرهمه جراید به زندگی و مشاغل سخت کارگران پرداخته اند اماشاید کمتر به وضعیت کارگران فصلی اشاره شده. کارگرانی که یک یا دو روزکارمی‌کنند و چند هفته بیکارند.معمولا این کارگران سر چهارراه‌ها و میدان‌ها منتظر افرادی هستند تا انتخابشان کنند و سر کارموقتی دیگری بروند.

مرتضی تنها یکی از آنهاست که گچ‌کاری می‌داند وهردو سه ماه یکبار کاری به پستش می‌خورد. او یکی دوهفته سر کار می‌رود و مبلغی دریافت می‌کند که درخوش بینانه ترین حالت هزینه یک ماه خورد و خوراک و کرایه خانه‌اش می‌شود و تا پیدا شدن کاری دیگر باید هفته‌ها و ماه‌ها منتظر شود.

طاقت‌شان طاق شده است

شاید که نه؛ حتما همین فشارها باعث طاق شدن طاقت مرتضی و همسرش شده و به شکل جدی به مهاجرت فکرمی‌کنند و همه اخبار و گزارش‌های مربوط به مهاجران را دنبال کنند تا در زمان مناسب فکرشان را عملی کنند.

مرتضی و همسرش راضی شده اند سختی‌های راه و خطر غرق شدن را به جان بخرند اما جایی بروند که شغلی داشته باشند و باقی مانده عمرشان لااقل غم نان نداشته باشند اما با وضعیت شیوع کرونا و بسته بودن مرزها این موضوع برایشان درحد آرزو مانده است.

در کشورما، شوربختانه تعداد زیادی از کارگران -علیرغم انکار مسئولان- بیکار هستند. روز کارگر شاید تنها بهانه ای باشد که به فکر کارگرانی باشیم که سختی‌های زندگی و تامین معیشت خانواده آنها را شرمنده زن و بچه کرده است. باید برای کارگران و وضعیت بد اقتصادی آنها کاری کرد کارستان. اما سوال مهم این است که چه کسی باید این کار را بکند؟